تاریخچه مختصری از مواد و فناوری های نوشتاری

از اولین برش‌ها و خراش‌ها گرفته تا قلم قلابی قرون وسطی، چگونه توانستیم طیف متنوعی از ابزارها را برای تولید نوشتاری که امروزه می‌شناسیم به دست آوریم؟

برش دادن و خاراندن

اولین ماده ای که برای نوشتن روی آن استفاده می شد خشت بود. قبل از استفاده نیاز به آماده سازی کمی دارد، کار کردن آن آسان است و در بین النهرین به راحتی در دسترس بود، جایی که اولین نوشته توسعه یافت.

خاک رس مرطوب را می توان در دست به صورت لوحی درآورد و با یک قلم به داخل آن کشید. قرص ها را می توان دوباره کار کرد و دوباره استفاده کرد یا پخت تا دائمی شوند. اولین قلم احتمالاً یک نی برش خورده بود که در خاک رس مرطوب فشرده می شد. این باعث ایجاد علائم گوه‌ای شکل شد که به خط میخی معروف شدند.

در چین باستان، سوابق آیین های فال حک شده بر روی سطح استخوان های حیوانات یافت می شود. در حالی که اکثریت قریب به اتفاق این کتیبه ها حکاکی شده اند، تعداد کمی نیز وجود دارد که به نظر می رسد با قلم مو و مرکب نوشته شده باشد. آیا این صرفاً می تواند یک موضوع بقا باشد - سخت ترین موادی که برای مدت طولانی زنده می مانند؟ ممکن است نوشتن با جوهر بر روی مواد فاسد شدنی تر از استخوان، در تاریخ چین بسیار بیشتر از آنچه ما شواهدی برای آن داریم، بازگردد.

استخوان اوراکل چینی

استخوان اوراکل بیش از 3،000 سال پیش در چین باستان برای پیشگویی استفاده می شد.

نوشته های کتیبه ای نیز بر روی لوح های مومی یافت می شود. با ورود به فرهنگ یونانی و رومی از طریق مصر، لوح های مومی به یکی از رایج ترین مواد نوشتاری در دسترس در سراسر منطقه تبدیل شد. این لوح ها از چوب (یا مواد گرانبها مانند عاج) ساخته شده و برای تشکیل یک سطح فرورفته تراشیده شده و سپس با موم زنبور عسل پر می شود.

لوح ها دفترچه یادداشت های دنیای باستان و قرون وسطی بودند که برای تهیه پیش نویس، دیکته، حساب ها، فهرست ها و همچنین به عنوان دفتر تمرین برای یادگیری نوشتن به کار می رفتند.

کتاب تکالیف 2،000-سالگی

این کتاب تکالیف یک کودک در تلاش مصر برای یادگیری یونانی را نشان می دهد.

جوهر، خودکار و قلم مو

اولین شواهد از نوشتن با جوهر از مصر می آید، تقریباً در اوایل هیروگلیف های حکاکی شده (3200 قبل از میلاد). اساساً دو شکل جوهر وجود دارد که از آن زمان استفاده شده است:

جوهر رنگ‌آمیزی که به سطح نوشتار نفوذ می‌کند و آن را رنگ می‌کند، به عنوان مثال جوهرهای گال آهن، نیل، جوهرهای گردو، جوهرهای مبتنی بر رنگ‌های آنیلین، بسیاری از جوهرهای قلمی مدرن و جوهرهای درون قلم‌های الیافی.

جوهر ساخته شده از یک رنگدانه (یعنی ذرات رنگی مواد) که فقط روی سطح نوشته باقی می ماند، بدون اینکه آن را لکه دار کند. این ذرات رنگی پس از خشک شدن از بین می‌روند مگر اینکه با یک ماده اتصال دهنده (مانند صمغ عربی یا تخم مرغ) مخلوط شوند که آنها را در جای خود ثابت کند.

در سراسر آسیا، در هند، چین و ژاپن، جوهر اغلب بر اساس کربن (دوده) مخلوط با کمی صمغ یا ژلاتین بوده است. این ذرات از سوختن روغن یا چوب کاج صمغی به دست می آیند. کیک های جامد جوهر با آسیاب شدن با آب روی یک سنگ صاف دوباره ساخته می شوند.

جوهرها همچنین می توانند زمانی که کلمات و عبارات روی پوست خالکوبی می شوند، از نزدیک ظاهر شوند. تحقیقات جوهر برای قلم‌های مدرن در حال انجام است و قلم‌های مبتنی بر رنگ و بافت (به ژل و زرق و برق فکر کنید) برخی از انواع امروزی هستند. فن آوری های قلم و جوهر، به دور از کاهش، در چند دهه اخیر گلوله برفی را تجربه کرده اند.

وسایل خالکوبی برمه ای

در قرن نوزدهم، برای مردان جوان برمه ای به عنوان آیینی تلقی می شد که فرآیند دردناک خالکوبی با وسایل برنجی تیز و سنگین مانند این را تحمل کنند.

ساخت قلم سابقه طولانی دارد. نی ها برای چندین هزار سال در خاورمیانه، شبه قاره هند و اروپا به صورت قلم ساخته می شدند. قابل اطمینان ترین نی معمولی است،Phragmites australisاز عراق.

برای خوشنویسی عربی، فارسی، عثمانی و اردو، نی با چاقوی قوی و تیز بریده می شود و نوک آن به صورت مورب به سمت چپ تراشیده می شود: زاویه دقیق با توجه به خطی که می خواهید بنویسید متفاوت است (نویسندگان عبری سنتی نیز از تکنیک مشابهی استفاده می کردند) . برای حروف رومی و یونانی که بر خلاف عربی و عبری از چپ به راست نوشته می‌شوند، نوک نی در جهت مخالف بریده می‌شود: مایل راست.

در اروپا از اوایل قرون وسطی به بعد، قلم قلاب بیشتر از نی مورد استفاده قرار گرفت. در همان زمان بود که شکل طومار کتاب جای خود را به کدکس داد. با در دسترس‌تر شدن پوسته یا پوسته پوستی نسبت به پاپیروس، قلاب با این سطح نوشتاری هم‌افزایی طبیعی داشت: هم پوسته و هم پوست از یک ماده طبیعی یعنی کلاژن ساخته می‌شوند.

قلم‌های فلزی نیز از زمان رومیان در اروپا مورد استفاده قرار می‌گرفتند، اما تولید با حجم بالا باید تا انقلاب صنعتی صبر می‌کرد. جیمز پری از منچستر در سال 1819 شروع به تولید نوک های فلزی کرد. تا سال 1835 شرکت پری تقریباً 5250،{4}} نوک در سال را حذف می کرد.

در شرق، قلم مو بر آن تاثیر داشت: آنها از انواع موی حیوانات (اسب، بز، راسو) ساخته شده اند و هنوز هم هستند که هر کدام دارای خواص متفاوتی هستند. اسب فنری است و خیلی جاذب نیست. راسو برعکس است. اما برس ها را می توان در واقع از انواع مختلفی از الیاف، از بامبو چکش خورده یا حتی پرهای مرغ درست کرد. آنها رابطه بسیار متفاوتی را با سطح نوشتار نسبت به قلم فلزی تشویق می کنند. لمس حساس و حرکت دقیق حیاتی تر می شود.

کتابچه راهنمای خوشنویسی چینی

یکی از ویژگی‌های بارز خوشنویسی سنتی چینی این است که قلم مو در زاویه قائم به صفحه نگه داشته می‌شود و کل بازو هنگام نوشتن حرکت می‌کند.

چاپ

چاپ، تکنیک انتقال مستقیم تصویر از یک سطح به سطح دیگر، یک هنر باستانی است و با مهرسازی آغاز می شود. مهرهای حکاکی شده در بین النهرین، مصر باستان، امپراتوری روم و چین باستان اهمیت داشتند.

در قرن هشتم و احتمالاً قبل از آن، چینی‌ها راهی برای برش متون خوشنویسی به بلوک‌های چوبی پیدا کردند که می‌توان از آن برای چاپ (زیلوگرافی) استفاده کرد. یک خوشنویس متن را روی کاغذی که به بلوک چوبی چسبانده شده بود، نوشت. سپس حکاکی روی چوب پس زمینه را برید و نوشته ها و تصاویر را سربلند نگه داشت. این بلوک با جوهر کاری شده بود و با مالیدن یک ورق کاغذ نازک روی سطح، یک چاپ از آن گرفته شد.

قدیمی‌ترین متن چاپ شده با بلوک چوبی شناخته شده در دهه 1960 در حفاری استوپا در معبد Pulguk-sa در کره کشف شد و گمان می‌رود مربوط به سال‌های 704-751 پس از میلاد باشد. قدیمی ترین کتاب چاپ شده کامل تاریخ چاپ بلوک الماس سوترا است که در Dunhuang در چین یافت شد و تاریخ آن 11 مه 868 پس از میلاد است.

نسخه چاپ شده الماس سوترا

این کپی ازسوترا الماساولین کتاب کامل و دارای تاریخ چاپ شده در جهان است.

در قرن یازدهم، چاپ با استفاده از سیستمی از نویسه‌های قالب‌گیری متحرک در چین توسعه یافت. در دوره یوان (1279-1368) از نوع چوبی استفاده می شد و شاید در اواخر قرن سیزدهم چاپ از انواع فلزات متحرک در کره اتفاق می افتاد.

در اروپا، یوهانس گوتنبرگ، زرگر اهل ماینتس آلمان، اولین کسی بود که با حروف متحرک چاپ کرد. به نظر می رسد هیچ ارتباط مستقیمی بین اختراع او و تحولات در شرق آسیا وجود ندارد. در حالی که کتاب مقدس گوتنبرگ در سال 1455 شاهکار او است، او با پروژه های کوچکتر از اوایل سال 1452 شروع کرده بود.

کتاب مقدس گوتنبرگ

کتاب مقدس یوهان گوتنبرگ احتمالاً مشهورترین کتاب مقدس در جهان است. این اولین اثر تمام مقیاس است که در اروپا با استفاده از حروف متحرک چاپ شده است.

تا سال 1480 مطبوعات در سراسر اروپا وجود داشت. چاپخانه در سال 1476 زمانی که ویلیام کاکستون (1422-1491) جفری چاسر (حدود 1342-1400) را چاپ کرد، به بریتانیا آمد.داستان های کانتربری.