قلم آب: این نام رایج برای عموم است. برخی از افراد به قلم‌های امضایی، قلم‌های آبی می‌گویند، برخی قلم‌های مبتنی بر روغن را قلم‌های آبی، و برخی قلم‌های نشانگر را قلم‌های آبی می‌نامند. به هر حال جوهر دارها عادت دارند که به آنها آبقلم بگویند، پس این نام اشکالی ندارد. یادداشت های مرجع حرفه ای
قلم مبتنی بر آب: جزء اصلی آب، رنگدانه مقاوم در برابر آب است. وقتی در معرض آب قرار می گیرد ذوب نمی شود و لکه نمی کند. عموماً برای کشیدن خطوط در نقاشی های هنری استفاده می شود. بدون لکه روی کاغذ و بدون بو مشخص می شود. محصولاتی مانند قلم سوزنی پایه آب شکوفه گیلاس، نشانگر پایه آب میتسوبیشی. می توان با حلال های آلی پاک کرد.
قلم محلول در آب: اجزای اصلی آن آب، رنگ و رزین است. به طور کلی برای علامت گذاری صنعتی استفاده می شود. جوهر آبدوست است و در صورت برخورد با آب حل می شود. در فرآیندهای صنعتی عمومی، علامت گذاری ها نیاز به پاک کردن آسان دارند، بنابراین قلم های محلول در آب، قلم های نشانگر انتخاب می شوند، بنابراین به آنها قلم پاک کن مرطوب نیز می گویند. (معمولاً نشانگرهای تخته سفید را قلم پاک کن خشک می نامند).
قلم های مبتنی بر روغن: فرمول های حلال آلی عمدتاً مانند الکل ها (مانند اتانول)، کتون ها (مانند استون)، بنزن ها (مانند زایلن). سفتی، بو و اثر خشک شدن سریع فرمول متفاوت است. ویژگی ها این است که جوهر ضد آب، محکم و به راحتی محو نمی شود و رنگ آن روشن است. اما کاغذ تحریر لکه خواهد شد.
